-
Meerstemmige wijken
Ga naar het artikel >: Meerstemmige wijkenAflevering 25
Er zijn geen getto’s in Brussel, ook geen echte aankomstwijken. De volksbuurten van de arme sikkel zijn vooral lappendekens van erg uiteenlopende groepen. Die wijken worden ook constant gespoeld door vertrekkers en nieuwkomers. Kuregem als voorbeeld: ‘In het algemeen tolereert men elkaar hier, en dat is al veel.’
-
De eerste duizend dagen
Ga naar het artikel >: De eerste duizend dagenAflevering 26
Zelfs peuters lopen in de Brusselse kanaalzone het risico om met een achterstand te vertrekken. Ondanks de geleverde inspanningen van de afgelopen jaren, vind je de meeste betaalbare kinderopvang nog steeds in de rijkere gemeenten aan de rand van de stad. Wat betekent dat voor de peuters en hun ouders? De sector kreunt onder de uitdagingen en smeekt om een Marshallplan voor de eerste duizend dagen.
-
Ook een Flamand kan een drarrie zijn
Ga naar het artikel >: Ook een Flamand kan een drarrie zijnAflevering 27
Ze worden vaak op een hoop gegooid, maar ook onder de adolescenten van de arme sikkel is hyperdiversiteit aan het werk. Dat gaat van positief ingestelde jongeren tot afhakende. Er zijn wel enkele patronen: een smakelijk straattaaltje, een doorgaans sterke, fiere identificatie met hun stukje Brussel, wantrouwen ten aanzien van de democratie en de mainstream media en een rampzalige relatie met de politie. De flikken van de fietsbrigade van Brussel Hoofdstad-Elsene tonen hoe het moet.
-
Creatief met sport, woorden en daden
Ga naar het artikel >: Creatief met sport, woorden en dadenAflevering 28
‘Brussel als laboratorium voor grootstedelijke uitdagingen’, wordt wel eens gezegd. Niet alles lukt, maar de waaier van inspirerende burgerinitiatieven is indrukwekkend. Zo ook in de jeugdsector. Of hoe je met basketbal, kickboksen en debatteren kwetsbare jongeren ruggensteunt.
-
Twintig jaar en nog steeds die hoofddoek
Ga naar het artikel >: Twintig jaar en nog steeds die hoofddoekAflevering 29
Wordt het geen tijd om na al die jaren een disproportioneel groot hoofddoekenverbod op te geven? Wat zijn de pro’s en de contra’s, en welke neutrale dienstverlening willen we? Bij Actiris, H&M en Ikea is het verbod al een poos verdampt, zonder dat dat noemenswaardige problemen oplevert. ‘Als arts laat ik mijn religie achterwege en doe ik toch gewoon mijn job.’
-
De struikelblokken van de arbeidsmarkt
Ga naar het artikel >: De struikelblokken van de arbeidsmarktAflevering 30
Kort- of langgeschoold? Een wereld van verschil op de Brusselse arbeidsmarkt. De economische slagader van België trekt met veel hooggeschoolde jobs nog steeds te weinig eigen inwoners op de kar. En ook aan de kortgeschoolde jobs schort er wat. ‘Het Berlaymontgebouw moet je als werknemer bij Securitas ook al eens met een woordje Engels kunnen beschermen.’
-
Je cherche du taf
Ga naar het artikel >: Je cherche du tafAflevering 31
Officieel worden ze NEETS genoemd, de afkorting voor Not in Employment, Education or Training. Het gaat om Brusselse jongeren van 15 tot 24 jaar die onder de radar verdwijnen, dus geen school meer lopen, geen vorming volgen en niet meedraaien op de arbeidsmarkt. Tal van organisaties trachten hen toch op de rails te krijgen. ‘We moedigen ze aan. Maar we kunnen evengoed zeggen: je hangt mijn kloten uit. Gedraag je.’
-
Als zwartwerkers zouden staken
Ga naar het artikel >: Als zwartwerkers zouden stakenAflevering 32
Hoe groot de informele economie in Brussel precies is, weten we niet. De naar schatting 120.000 mensen zonder wettig verblijf bieden wel een vermoeden, want ze moeten toch ergens van leven. Zwartwerk wit maken, kost de klant geld. Dat wil die niet en dus tolereren we uitbuiting. Hoe ziet die eruit in de vier grootste zwartwerksectoren van Brussel? ‘De Oekraïner is wit en verdient al eens tot 14 euro per uur. Onderaan bengelt de zwarte man met 2 euro.’
-
Topscholen en zinkende schepen
Ga naar het artikel >: Topscholen en zinkende schepenAflevering 33
Het zit sterk in de hoofden dat het Brussels Nederlandstalig onderwijs beter is dan het Franstalig. Maar is dat zo? En vergeten we niet vaak dat beide taalnetten vooral uitdagingen delen? Sterke en zwakke scholen, veel leerlingen die worden achtergelaten, het grote lerarenverloop en vooral het dramatische lerarentekort. Want dan is er gewoon geen school, geen goede, geen slechte, geen.
-
De schoolpoort als grens
Ga naar het artikel >: De schoolpoort als grensAflevering 34
‘Er is in Brussel een grote kloof tussen wat de school verwacht en hoe ouders het schoolgebeuren niet of anders begrijpen.’ Dat is een verhaal van gedeelde verantwoordelijkheden. ‘Natuurlijk is het ideaal als de ouders zich inzetten en de landstalen leren. Maar als je die bonus niet hebt, dan vertrek je van de leerling en alleen van de leerling. Je mag geen enkel kind laten vallen.’
-
‘Êtes-vous belge comme nous, monsieur?’
Ga naar het artikel >: ‘Êtes-vous belge comme nous, monsieur?’Aflevering 35
Leerlingen die nog nooit een kip hebben gezien, lege brooddozen op school, meisjes die beter presteren dan jongens, asielzoekers met een getraumatiseerd verleden. Het bepaalt allemaal de hyperdiversiteit in de klas. De Brusselse jongeren zelf gaan daar vlot mee om. Toch zijn er ook uitdagingen waar een leerkracht in Waregem minder van nipt. ‘Homoseksualiteit en evolutietheorie? Ik ga niets uit de weg. Met humor bereik je veel.’
-
Landstalen op school
Ga naar het artikel >: Landstalen op schoolAflevering 36
Zowel het Nederlandstalig als het Franstalig onderwijs slaagt er in Brussel niet in om de talenkennis van veel leerlingen op peil te krijgen. Helemaal onderaan bengelt het erbarmelijke niveau Nederlands dat in het Franstalig onderwijs wordt gegeven. ‘Te veel leerlingen studeren af als functionele analfabeten die wel een bijsluiter van een medicijn kunnen lezen, maar hem niet begrijpen.’ Hoe trekken we dat recht?