-
De zwerfketten van de Midi
Ga naar het artikel >: De zwerfketten van de MidiAflevering 1
Enkele honderden Marokkaanse niet-begeleide minderjarigen zijn al een tijd een fenomeen in en rond het Zuidstation. Een duidelijk plan hebben ze niet. Ze zijn op de dool. In namaakmerkkledij en soms zwaaiend met eurobankbiljetten posten ze foto’s in WhatsAppgroepjes om lotgenoten te tonen hoe het hen in Brussel voor de wind gaat. Maar de realiteit is grauw, hard, soms gewelddadig en meestal uitzichtloos.
-
Arriveren in het Noordstation en rond Place Lux
Ga naar het artikel >: Arriveren in het Noordstation en rond Place LuxAflevering 2
Zeg niet te snel transmigranten. Brussel is voor hen een tussenstop op weg naar elders, maar voor de rest versplintert deze groep in tal van kleinere. De minderjarige Marokkanen rond het Zuidstation (Afl. 1) zijn niet vergelijkbaar met de uiteenlopende transmigranten langs het Noordstation. En de expats in al hun diversiteit vormen dan weer de adel onder de transmigranten. Een eerste illustratie van Brusselse hyperdiversiteit.
-
Reizen door hyperdivers Brussel
Ga naar het artikel >: Reizen door hyperdivers BrusselAflevering 3
Hyperdivers Brussel kan je lezen als een verzameling van ongeveer 1.200.000 unieke personen. Maar het wordt iets gemakkelijker als je individuen clustert tot groepen. Hyperdivers Brussel is dan een gigantisch meerstemmig orkest, een stad met verschillende snelheden en visies. Ook al kunnen die botsen en leven groepen soms naast elkaar, in het algemeen tolereren Brusselaars het verschil. Sterker: ze ervaren het als een bron van rijkdom. Toch is hyperdiversiteit niet zomaar een hip-hip-hoera-verhaal.
-
Hoe Brussel een wereldstad werd (1945 – 1973)
Ga naar het artikel >: Hoe Brussel een wereldstad werd (1945 – 1973)Aflevering 4
Van 7 procent Brusselaars met een migratieachtergrond in 1960 naar 83 procent vandaag. Dat vraagt om een beknopte migratiegeschiedenis in drie afleveringen. Tot 1973 zetten gastarbeiders de toon, maar ook toen al was hyperdiversiteit in de maak. In die tijd ontstond ook de zogenaamde arme sikkel, de sliert van centrumgemeenten waar de uitdagingen van hyperdivers Brussel het grootst zijn.
-
Hoe Brussel een wereldstad werd (1973 – 1989)
Ga naar het artikel >: Hoe Brussel een wereldstad werd (1973 – 1989)Aflevering 5
Na de migratiestop van 1974 brak een tweede fase aan in de Brusselse naoorlogse migratie. Nieuwe groepen bleven aankomen, maar nu in een context van economische crisis. In de wijken van de arme sikkel werd niet meer geïnvesteerd en nam de etnische zichtbaarheid toe. Het politieke discours over de migranten werd bitsiger.
-
Hoe Brussel een wereldstad werd (na 1989)
Ga naar het artikel >: Hoe Brussel een wereldstad werd (na 1989)Aflevering 6
Na 1989 geraakte de etnische hyperdiversiteit in Brussel in een stroomversnelling. Voortaan arriveerden er mensen vanuit elke uithoek van de planeet. Ook de overheid schoot wakker. De eerste migrantenrellen hadden in 1991 voor een shockeffect gezorgd. Vijftig jaar lang hadden politici weinig of niets gedaan in antwoord op de migraties. Nu werd een inhaalbeweging ingezet, vooral in de achtergestelde wijken van de arme sikkel. -
Een krot of een loft?
Ga naar het artikel >: Een krot of een loft?Aflevering 7
‘Wij zijn niet bang voor muizen, want de ratten eten ze op.’ Het schrijnende gebrek aan betaalbare kwaliteitsvolle huisvesting bepaalt haast wie je bent in hyperdivers Brussel. Huisvesting maakt of kraakt een leven. ‘Soms kom ik in een studio met een dubbelbed voor twee volwassenen, twee kinderen en een baby die je daar tussen moeten zoeken.’ Wat zijn de oorzaken van de woningcrisis en waarom sleept die al zolang aan? -
Prachtige druppels (op een hete plaat)
Ga naar het artikel >: Prachtige druppels (op een hete plaat)Aflevering 8
Hoe trekken we de Brusselse woningcrisis uit het slop en zorgen we ervoor dat veel Brusselaars met een normaal leven kunnen aanknopen? Wat doen burgers, het middenveld en de overheid (niet)? Het urgentiebesef neemt toe. Er zijn knappe initiatieven die nog verder kunnen groeien. ‘Toch gaat het structureel niet de goede kant op.’ -
Brussel is Europese top… (wat armoede betreft)
Ga naar het artikel >: Brussel is Europese top… (wat armoede betreft)Aflevering 9
Er is haast geen thema waarover je kan interviewen zonder dat armoede ergens om de hoek loert. En het verbetert niet. Armoede tekent hyperdivers Brussel. De eerstelijnswerkers zitten op hun tandvlees en de nuldelijn, dus burgers, religieuze gemeenschappen en etnisch-culturele zelforganisaties worden een essentiële schakel in het welzijnslandschap. -
Patiënt zoekt huisarts
Ga naar het artikel >: Patiënt zoekt huisartsAflevering 10
Ongeveer 40 procent van de Brusselaars heeft geen huisarts en dat is deels cultureel bepaald. Het concept van huisartsgeneeskunde is te weinig gekend. Veel Brusselaars doen bijgevolg aan dure medical shopping in polyklinieken waar consumptiegeneeskunde floreert. ‘Een radiografie van het schouderblad en er meteen de hele borstkas bijkrijgen. Tandpijn? Woeps, meteen een implantaat.’ -
‘Borsten onderzoeken? Dat valt cultureel best mee’
Ga naar het artikel >: ‘Borsten onderzoeken? Dat valt cultureel best mee’Aflevering 11
Een gebrekkige kennis van de landstalen en veel kortgeschooldheid en armoede. Zo waait Brusselse hyperdiversiteit bij de huisartsen binnen. Pas in tweede instantie worden ze geconfronteerd met culturele en religieuze tradities. ‘Marokkanen spreken liever over de lelijke ziekte, dan over kanker.’ -
‘Een psy, dat is voor zotten’
Ga naar het artikel >: ‘Een psy, dat is voor zotten’Aflevering 12
Terwijl het onder witte middenklassers hip is om uit te pakken met ‘mijn psy heeft gezegd’, is dat voor veel andere groepen in Brussel niet zo. Rond de mentale gezondheidszorg hangt veel schaamtecultuur. ‘Liever het probleem afschuiven op het boze oog, dan nadenken over zichzelf.’ Psychologen graven via omwegen naar de ziel.
