-
Aflevering 9
Er is haast geen thema waarover je kan interviewen zonder dat armoede ergens om de hoek loert. En het verbetert niet. Armoede tekent hyperdivers Brussel. De eerstelijnswerkers zitten op hun tandvlees en de nuldelijn, dus burgers, religieuze gemeenschappen en etnisch-culturele zelforganisaties worden een essentiële schakel in het welzijnslandschap. -
foto: Jan Van Bostraeten Aflevering 10
Ongeveer 40 procent van de Brusselaars heeft geen huisarts en dat is deels cultureel bepaald. Het concept van huisartsgeneeskunde is te weinig gekend. Veel Brusselaars doen bijgevolg aan dure medical shopping in polyklinieken waar consumptiegeneeskunde floreert. ‘Een radiografie van het schouderblad en er meteen de hele borstkas bijkrijgen. Tandpijn? Woeps, meteen een implantaat.’ -
foto: Hans Vandecandelaere Aflevering 11
Een gebrekkige kennis van de landstalen en veel kortgeschooldheid en armoede. Zo waait Brusselse hyperdiversiteit bij de huisartsen binnen. Pas in tweede instantie worden ze geconfronteerd met culturele en religieuze tradities. ‘Marokkanen spreken liever over de lelijke ziekte, dan over kanker.’ -
foto: Hans Vandecandelaere Aflevering 12
Terwijl het onder witte middenklassers hip is om uit te pakken met ‘mijn psy heeft gezegd’, is dat voor veel andere groepen in Brussel niet zo. Rond de mentale gezondheidszorg hangt veel schaamtecultuur. ‘Liever het probleem afschuiven op het boze oog, dan nadenken over zichzelf.’ Psychologen graven via omwegen naar de ziel. -
foto: Hans Vandecandelaere Aflevering 13
De Brusselse eerstelijnszorg kreunt onder de tekorten. En anders zijn de drempels te hoog of vinden veel Brusselaars hun weg niet in het aanbod. ‘Zal ik opsommen wat er allemaal toeneemt? De poor workers, de kwetsbare eenoudergezinnen, mensen die hun rechten niet opnemen of in een multiproblematiek zijn verstrikt.’ Hoe kan het beter? -
foto: Hans Vandecandelaere Aflevering 14
Brussel is een opvallend jong gewest, maar dat verandert stilaan. Er wonen ongeveer 160.000 65-plussers en binnen tien jaar heeft 1 op 2 senioren een migratieachtergrond. De thuiszorg en de woonzorgcentra zijn daar niet op voorbereid. ‘Niet elke senior gebruikt toiletpapier.’ -
foto: Saskia Vanderstichele Aflevering 15
Thuis je plan trekken of in een woonzorgcentrum wachten tot de kaars uitdooft. Veel alternatieven hebben Brusselse senioren niet. Maar stilaan groeit bij het beleid de wil voor een derde weg. Het idee van ‘zorgzame buurten’ komt tegemoet aan het verlangen van veel senioren om zo lang mogelijk in de eigen wijk te blijven wonen. Ambitieus, complex, maar niet onmogelijk om te realiseren.