-
foto: Hans Vandecandelaere Aflevering 12
Terwijl het onder witte middenklassers hip is om uit te pakken met ‘mijn psy heeft gezegd’, is dat voor veel andere groepen in Brussel niet zo. Rond de mentale gezondheidszorg hangt veel schaamtecultuur. ‘Liever het probleem afschuiven op het boze oog, dan nadenken over zichzelf.’ Psychologen graven via omwegen naar de ziel. -
Foto: La voix des femmes Aflevering 16
Brussel werd als gevolg van de migraties een behoorlijk religieus gewest. Wat zegt dit over genderrollen, huwen en scheiden in de stad? Religie en culturele tradities kunnen zinvolle houvasten bieden, toch hebben ze ook schaduwkanten. ‘Mon mari ne veut pas, madame.’ -
Aflevering 17
‘Als een UCL-studente in Woluwe ongewenst zwanger wordt, dan komt bij wijze van spreken de bomma mee op consultatie. Met de entourage van een meisje in Sint-Joost kan dat anders zijn.’ Hyperdivers Brussel? Dat zijn ook uiteenlopende visies op contraceptie, maagdelijkheid en abortus. Heel ernstig is de realiteit van vrouwenbesnijdenis. -
foto: Jaouad Alloul Aflevering 20
De aanvaarding van seksuele geaardheid is in hyperdivers Brussel een verhaal van verschillende snelheden. Voor de ene is het hip om uit de kast te komen. Andere lgbtqi’ers moeten afwegingen maken, omdat de familie hen anders kan verstoten. ‘We zitten in Brussel in een tolerantiefase. Maar tolereren, is niet gelijk aan accepteren.’ -
foto: Hans Vandecandelaere Aflevering 29
Wordt het geen tijd om na al die jaren een disproportioneel groot hoofddoekenverbod op te geven? Wat zijn de pro’s en de contra’s, en welke neutrale dienstverlening willen we? Bij Actiris, H&M en Ikea is het verbod al een poos verdampt, zonder dat dat noemenswaardige problemen oplevert. ‘Als arts laat ik mijn religie achterwege en doe ik toch gewoon mijn job.’